Η αμπελοκαλλιέργεια στην Ελλάδα οργανώθηκε εδώ και χιλιάδες χρόνια και εφαρμόζεται αδιάλειπτα σε όλη τη χώρα. Με την πάροδο του χρόνου και την ιδιαιτερότητα του ελληνικού αμπελώνα, αναπτύχθηκαν μοναδικές αμπελουργικές πρακτικές. Για την καθιέρωσή τους, σημαντικό ρόλο διαδραμάτισαν οι εξής παράγοντες: • Η καλλιέργεια εκατοντάδων γηγενών ποικιλιών, που δεν συναντάμε σε άλλες χώρες. • Η απομόνωση των πολλών μικρών αμπελουργικών ζωνών, σε νησιωτικές και ηπειρωτικές περιοχές. • Το δύσβατο του εδάφους και η δυσκολία εφαρμογής αμπελουργικών πρακτικών, που επιτρέπουν ή απαιτούν μεγάλες πεδινές εκτάσεις. Αρκετές από αυτές τις μοναδικές αμπελουργικές πρακτικές αφορούν αμπελουργικές εργασίες με το χέρι, οι οποίες συνεχίζουν να εφαρμόζονται από τους αμπελουργούς, για την παραγωγή σταφυλιού προς οινοποίηση. Οι πιο χαρακτηριστικές εξ αυτών είναι οι εξής: • Ο χειρωνακτικός τρύγος. • Το κλάδεμα, η κουλούρα Σαντορίνης και τα κύπελλα. • Η καλλιέργεια σε πεζούλες. Εκτός όμως αυτών, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα δεν είναι απίθανο να δει κάποιος διάφορες μοναδικές αμπελουργικές πρακτικές, οι οποίες βγαίνουν πραγματικά μέσα από το χρόνο: έναν αμπελουργό να κλαδεύει το αμπέλι του φτιάχνοντας «καλάθια», κάποιον άλλο να σκάβει με τσάπες την άνυδρη γη, ένα ορεινό αμπέλι να οργώνεται με άροτρο που σέρνουν άλογα, κάποιο γαϊδουράκι να κουβαλά κοφίνια με φρεσκοτρυγημένα σταφύλια... Όλα αυτά, παράγοντας σταφύλια εξαιρετικής ποιότητας, σε μοναδικά «αρχαία» αμπελοτόπια, που, καλώς ή κακώς, η μηχανική καλλιέργεια δεν μπορεί να φτάσει ποτέ.
Η ελληνική οινοπαραγωγή, όχι μόνο έχει να επιδείξει θαύματα ποιότητας, αλλά παρουσιάζεται καινοτόμος σε κάθε βήμα της. Αυτό, ωστόσο, δεν πρέπει να οδηγεί στην εσφαλμένη εντύπωση πως μια φιάλη σύγχρονου ελληνικού κρασιού περιέχει μεν ένα τεχνολογικά άρτιο, αλλά οργανοληπτικά απρόσωπο κρασί. Αντιθέτως, ανάμεσα στις καινοτομίες των ελληνικών κρασιών είναι αυτή ακριβώς η συνύπαρξη παλιού και νέου• η χρήση της τεχνολογίας και των πλέον μοντέρνων μεθόδων, με σκοπό την ανάδειξη, όσο το δυνατόν εντονότερα, της μοναδικής φυσιογνωμίας του ελληνικού αμπελώνα και των κρασιών του. Τα σύγχρονα ελληνικά κρασιά κουβαλούν μια μακραίωνη οινική ιστορία, έχουν κληρονομιά μοναδικές αμπελουργικές πρακτικές και βέβαια το θησαυρό των γηγενών ποικιλιών αμπέλου. Όλα αυτά, μαζί με τη συνεισφορά των ενθουσιωδών παραγωγών, που εφαρμόζουν σύγχρονη οινοπαραγωγή ανθρώπινης κλίμακας, τα καθιστούν διαφορετικά και μοναδικά. Παρ’ όλα αυτά, τα σύγχρονα κρασιά της Ελλάδας δεν μένουν εκεί, γιατί η συνεχής εξέλιξη είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για το κρασί! Έτσι, εδώ και αρκετές δεκαετίες, οι καινοτομίες των ελληνικών κρασιών είναι πολλές. Ξεκινούν από το αμπέλι και φτάνουν έως τα ποτήρια, νέων και βετεράνων οινόφιλων, γοητεύοντάς τους. Γιατί η ανάδειξη της ποιότητας και του χαρακτήρα των ελληνικών κρασιών, καθώς και η ενίσχυση της εικόνας τους στη διεθνή οινική αγορά απαιτούν καινοτόμες ενέργειες, από τη... ρίζα, μέχρι το μπουκάλι. Οι καινοτομίες των ελληνικών κρασιών, των σύγχρονων κρασιών της Ελλάδας, αποδεικνύουν και εδραιώνουν την περίοπτη θέση τους παγκοσμίως.